Posts

Posts uit december, 2016 tonen

Jij beroerd mij (verliefd zijn)

Wanneer iemand je beroerd voel je een lichamelijke reactie op het zien, horen of anders waarnemen van diegene die je beroerd. Je hartslag gaat omhoog, je voelt je bloed sneller stromen en je merkt dat je gaat blozen als gevolg daar van. Het gekke van dit alles is het wanneer je je bewust bent van dit alles, dat je je realiseert dat je lichaam alle poorten open zet. Al deze beroering brengt je in een staat van opwinding en je merkt, als je er de focus op legt, dat je geest de neiging heeft om er in mee te gaan, ofwel er in te duiken, in dat gevoel, die opwinding, die versnelde stroom door je lijf. Door jezelf rustig te houden kun je je een tijdje onopvallend houden maar mensen zullen het toch echt wel aan je zien. Je bent verliefd! 😊 wat is dat? Het is dit alles en nog meer, je gaat verlangens hebben en hopen op iets met die ander.  En soms gaat je denken er verhalen bij maken. Is het echt die ander waar je op reageert? Je reageert feitelijk op je eigen beroering,  en het 

'Ik' ben niet te bevatten

Wie ben ik? Hoe langer ik over die vraag nadenk hoe meer ik tot de conclusie kom dat ik niet één wezen ben maar een verzameling van zijn-den ik ben een fysiek wezen bestaand uit vele fysieke sub systemen.  Ik ben ook mijn brein en alle verhalen die dit produceert. (En dat is ook een fysiek sub systeem) Ik ben ook al mijn gedachten en emoties die op dit moment mij definiëren (dit betekent letterlijk: begrenst vormen) naast al deze dingen ben ik ook collectief zijn en bewust daar van, dat bewustzijn gaat individueel nog verder binnen de spirituele dimensies wat uiteindelijk resulteert in de realisatie dat alle bewustzijn een is.  De realisatie van één is tegelijk zijn en niet zijn want één kan niet over zichzelf reflecteren. Uiteindelijk ben ik dus alles en niets wat niets zegt maar zo is dat met alle essentiële zaken die niet door het denken te vatten zijn. 

Oud zeer

Heb je je wel eens afgevraagd waarom bepaalde boosheid-, angst of verdriet in een relatie vandaan komt? Heb je wel eens het idee gehad in een relatie dat de uitbarsting van de ander totaal onverwacht voor je is? Dat je geen idee hebt waarom de ander jou dit aan doet? Het is dan best mogelijk dat de ander jou zo behandeld omdat de ander een vervelend- angstig of ongemakkelijk gevoel heeft gekregen doordat jij bij hem/haar iets getriggert hebt. Een oude angst of gevoel weer in het bewustzijn hebt gewekt en jij, als reactie daar op, een afweer mechanisme voor je kiezen krijgt. Past Reality Integration (PRI) handelt precies over deze zaken. Maar een vraag blijft bij mij nog open. In een dergelijke situatie zal jij vaak ook mee reageren op de ander, jij wordt ook boos, verdrietig of misschien angstig voor die ander. Het gevoel bekruipt je en maakt dat je gaat re-ageren op die ander. Het is door spiegeling van het gedrag van de ander dat je de toestand van de ander overneemt en jij da

Mijn gedachte zelf

Elke keer dat iemand je zegt: "ik vind ... van jou" of "waarom doe jij dat?" Verteld die ander je iets over jouw acties in de wereld. Het gaat over dingen die al gedaan zijn en niet meer ongedaan kunnen worden in de herinnering van diegene. Feitelijk trekt de ander jou naar die herinnering terug, ofwel trekt die ander je in je verleden terug. Als dat dan ook daadwerkelijk gebeurt omdat je wordt geraakt door die ander met deze opmerking ga je je met die herinnering identificeren, je gaat, om het anders uit te drukken, energie stoppen in een verleden daad om hem daarmee opnieuw tot leven te wekken door en aan te denken. Feitelijk herhaal je dus je oude gedrag, en je blijft dat doen totdat je je realiseert dat dit het hier omschreven patroon is en je je daarmee realiseert dat je daar dus ook gewoon uit kan stappen! De lol en ironie is dus dat we zelf onze drama's (kunnen) scheppen en ze ook kunnen stoppen. Gewoonweg door niet meer in die herhaling te vallen. Als

Denk NU

De mens is de enige soort hier op aarde die kan denken in termen van heden-, verleden en toekomst. Deze laatste twee  zijn fictieve  attributen die niet als zodanig bestaan (het gehele leven speelt zich af in het nu) Het verleden is een mind-state waarbij doorleefde herinnering door ons denken als zodanig wordt aangemerkt terwijl het feitelijk een herinnering in het heden is. Het verleden als zodanig bestaat niet en kan niet bestaan, stel je voor dat alles wat is zou 'bevriezen' in tijd, en dat dan als een stroom van momenten zou bestaan... Net zomin kan de toekomst als zodanig bestaan, de toekomst bestaat in het nu en nergens anders, het is doordat ons denken momenten in de toekomst kan voorstellen dat er überhaupt zoiets als het concept toekomst bestaat. Nu is er iets geks aan de hand met de concepten verleden en toekomst. Mensen gaan hieraan waarde hechten. Het verleden (waarin geliefden hebben geleefd en jijzelf mooie- en lelijke dingen in hebt meegemaakt) wordt hierbi

Kiezen vanuit je intuïtie

Het is niet voor niets dat wij mensen vaak kiezen voor de gemakkelijke weg, ook wat emotionele keuzes betreft. Veel mensen kiezen voor de 'veilige' keuzes in hun leven. Ze kiezen voor een situatie waar ze al (lang) in zitten. Ze kiezen voor een status quo wanneer het een relatie betreft. Waarom: omdat dat voor het idee (denken) een situatie is waar ze zich in bevinden en waarbij ze het gevoel hebben controle te hebben over die situatie. Nieuwe situaties zijn beangstigend, beangstigend voor het idee dat het niet gaat lukken om datgene te krijgen wat je wil hebben. Beangstigend voor het idee dat in een nieuwe situatie nieuwe reacties en acties komen waarop je niet bent voorbereid (je zal moeten improviseren en de situatie moeten inschatten/aanvoelen) Mensen zijn geneigd nieuwe situaties uit de weg te gaan, of (als het niet anders kan) op een zo eenvoudig mogelijke manier af te wimpelen. Je in een nieuwe situatie plaatsen is als in je nakie staan voor een groep kritische mense

Waanbeeld

Wanneer ik zeg: "ik hou van jou" en jij me daarop zegt: "jij houd helemaal niet van mij" zeg je me eigenlijk dat ik niet de waarheid spreek. Hoe kan jij nu denken dat ik je niet de waarheid vertel? Dat kan alleen als jij niet datgeen van mij wil accepteren als waarheid. Waarom wil je die waarheid niet accepteren van mij? Omdat je een angst hebt dat ik je alleen maar dingen zeg om iets van jou te krijgen. Omdat jij denkt dat ik mijn zin wil krijgen! Wanneer denk iemand op zo'n manier. Als diegene vaak genoeg teleur gesteld is in het verleden en als 'waarheid' heeft aangenomen dat niemand ooit je de werkelijke waarheid zal vertellen vanuit het geloof dat een ander altijd iets van je wil hebben. Feitelijk geloof je niet in de goedheid van die ander (wie dat dan ook is) en heb je het idee omarmd dat de ander diep van binnen slecht of gewetenloos is. Je hebt dus voor jezelf 'vastgesteld' dat alleen jij in de wereld de waarheid kent en alle andere