Denken is onze dienaar niet de Meester

Vandaag heb ik weer gevoelens waar ik week van wordt. 

Wat is er aan de hand? Ik laat me (weer eens) meeslepen door mijn gevoelens (vooral die voor een lieve vriendin) dat is op zich niets vreemds voor een mens maar zodra het denken zich er mee gaat bemoeien verdwijnt de lichtheid en zachtaardigheid van die gevoelens. 

En wanneer de paus van het denken op het toneel verschijnt (het ego, wat gemanifesteerd denken is) ontstaan er al snel claims, verwachtingen en grenzen. Als er niet direct op de claims wordt gereageerd heeft het ego een heel arsenaal aan martelwerktuigen tot zijn beschikking variërend van een licht schuldgevoel tot buiten proportionele zaken als angst-, paniek-, paranoia en schizofrenie. 

Het vrije wordt losgeweekt van haar ware aard en gevangen gezet in een kooi van denkbeeldige muren. De liefde is geobjectiveerd en gevangen gezet zodat het ego er mee kan dwepen en er alle liefde (= energie) uit kan trekken zodat het kan overleven. 

Het ego is als een vampier (het zal me niets verbazen als denkbeeldige wezens als vampieren gewoon een concretisering zijn van het besef dat het ego je liefste gevoelens gevangen neemt, zo zijn herinneringen overigens nog makkelijker te pakken omdat dat al geobjectiveerde momenten zijn waar het denken direct toegang toe heeft) 

het ego zuigt alle levens energie uit je. Maar het moet natuurlijk wel oppassen dat de gastheer er niet aan onderdoor gaat...

Wat hier aan te doen? 

1. Je dit realiseren is stap 1 
2. de 2e stap is je realiseren dat alleen het moment het ware is, alle afgeleiden kunnen gegijzeld worden door het ego. 
3. De 3e stap is verbonden met de 2e, je moet alle niet momentele dingen niet koesteren, je mag ze wel hebben maar je moet je realiseren dat dit dingen zijn die zijn geweest. Zolang het een mooie herinnering is kan je ziel hiervan genieten maar zodra je er waarde aan gaat hechten wordt het een gevaarlijk wapen van het ego. 
4. De 4e stap is je ego confronteren met zijn gedrag. Zodra je alle toegeëigende energie van het ego terug neemt kan het niet veel meer.
5. De 5e stap is je altijd realiseren dat het ego op deze manier werkt, zodra je je dit inzicht echt eigen maakt kun je voorkomen dat het ego je energie steelt. 
6. De 6e stap is langzaam maar zeker het ego indammen door het alles te ontzeggen , dan is het ego in 
7. De 7e stap een verschrompeld stukje denken geworden wat je liefdevol mag oppakken en je dienaar mag zijn.