Een druppel in de Oceaan, een blog over menswording

Ons denken kan niet anders dan 'vormdenken' oftewel het denken en haar componenten is opgebouwd uit analogie met de (fysieke) realiteit, we kennen met andere woorden geen andere denkvormen dan deze die haar vorm en inhoud heeft verkregen in contact met de realiteit. Het besef dat de identiteit een illusie is ,veroorzaakt door sensaties, herinneringen en emoties, veroorzaakt op haar beurt weer het inzicht dat het fundament van ons zelf-bewustzijn, alleen doordat ze door middel van het lichaam gebundeld is, een afgescheiden ervaring oproept. Welke in wezen dus niet datgeen is wat het werkelijk is: een bewustzijn wat alle levende wezens 'voedt' en verbind. We zijn dus niet afgescheiden van elkaar, alleen ons lichaam geeft ons die illusie, wanneer je voorbij het lichaam je bewust wordt ontdek je dat alle levende wezens en zelfs alles wat bestaat in Nirvana één is. Onze lichamen zijn een middel tot communicatie, communicatie tot het bewustzijn zelf. Wanneer je je be

Vanaf de kindertijd ontstaat de 'waarom?' vraag, waar komt deze vraag vandaan? deze blog duikt iets dieper in dit onderwerp. De bron van waarom Ik denk dat de bron van de waarom vraag begint met de notie 'ik ben', het bewust zijn van 'zelf' wat zichzelf niet begrijpt. Het denken welke deze vraag opwerpt wil verduidelijking, het doet dit door vragen op te werpen die een onderwerp van diverse kanten benaderd. Bottom line is  echter: "De waarom vraag wil de werkelijkheid begrijpen vanuit een teleologisch beginsel of anders vanuit de intentie van een wezen." Teleologisch beginsel van de  vraag De mens heeft vanuit een  intuïtief  begrip van de werkelijkheid een idee welke zich uiteindelijk na veel bevestiging als een overtuiging 'verankerd' in het mentale lichaam dat elk reëel object-, elke actie of manifestatie in de realiteit een doelmatigheid in zich heeft, of anders dat er een doelmatigheid is opgelegd vanuit een opperwezen of na

De enige zinnige manier voor een mens om te leven in volle tevredenheid is te leven met de notie 'ik ben' Ik ben in de realiteit lichamelijk aanwezig, dit lichamelijke aanwezig zijn moet in de ruimste zin van het woord worden opgevat als in de manier waarop het lichaam wordt gezien in de Hindoestaanse wereldvisie. deze blog gaat in op de rol van het lichaam in het ontplooien van je 'zelf' en het ontvouwen van je leven. Mijn lichaam is mijn speelsteen Hier aanwezig zijn is lichamelijk aanwezig zijn en je dit realiseren, tevens betekent dit lichamelijke existeren een totale aandacht hebben voor je hoedanigheid die je hebt. Deze hoedanigheid is jouw eigen keuze om zo te zijn, de keuze heb je gemaakt door je manier van leven en er zijn. Jij drukt je uit op jouw manier en hebt effect op de realiteit die jou precies teruggeeft wat je nodig hebt om je te ontwikkelen tot datgeen jij wil zijn. Worden is hier een proces van nu zo tot een ander moment zo zijn. De zo zijn di

Het is die gedachte van: 'ik weet dat allemaal wel' en 'dat heb ik al meegemaakt' waardoor wij ons vaak ongelukkig voelen. De wereld word een aaneenschakeling van mentale kapstokken die als plaatsbepaling dienen voor alle dingen die we al hebben gedaan.  We leven met een 'Bucket list' we verzamelen ervaringen en zeggen dan dat we geleefd hebben. Hebben we dan daadwerkelijk geleefd of hebben hebben we al onze ervaringen door enkele kapstokken vormgegeven? Hebben we dan wel eens buiten de deur gekeken? Of hebben we als kind een veilige cocon gebouwd en zijn we daar de rest van ons leven in blijven zitten, onszelf wijs makend dat we zo'n goed leven hebben gehad?  Moed Leven en dit daadwerkelijk ervaren is bereid zijn over je grenzen heen te stappen, moedig te zijn en jezelf in het diepe durven te gooien. Alle mythen en legenden over de held zijn niet zomaar ontstaat, het zijn wegwijzers voor de ingeslapen of bange mens die zichzelf niet onder ogen durf

​ Elke dag hebben we als mens te maken met allerlei situaties. Onze manier van hier mee omgaan is per mens verschillend. de ene mens reageert op een situatie als op elke willekeurige andere terwijl de ander elke situatie op een unieke manier benaderd. waar komen deze verschillende benaderingen vandaan? Begrip van de werkelijkheid Wat is dat idee dat we alles moeten begrijpen, ik snap dat het net zoiets is als het stillen van een honger maar daarmee zou het niet alles, of het enige bepalende in je leven moeten zijn. Hier in deze realiteit leven is veel meer dan dat. Gewoonweg aanwezig zijn en de werkelijkheid op je in laten werken is veel bevredigender dan theorieën opstellen over de werkelijkheid en daarbij zeggen: "Zo is het" je zegt daarmee in feite: " ik weet hoe het moet en jullie doen het allemaal niet goed" Wat een arrogantie om te beweren dat jij met je denken alles kan weten en zijn!! Bepaal ik de wereld of bepaald de wereld mij? Laat niet een

Elke mens heeft een bewustzijn van zichzelf en doorspekt alle communicatie met woorden als 'ik', 'mij' en 'mijn'. We vinden onze identiteit vanzelfsprekend maar hoe vanzelfsprekend is ze eigenlijk wel? De notie van 'ik' Ik val maar gelijk met de deur in huis: dat wat wij als 'ik' aanduiden is niets anders dan een verzameling sensaties, gevoelens en herinneringen gegroepeerd rondom een denkbeeldig punt. Als je goed observeert ontdek je dat dit denkbeeldig punt leegte is, het is zich bewust van de bundel sensaties, gevoelens en herinneringen. Denkbeeldig punt De groepering van sensaties, gevoelens en herinneringen rondom een punt roept een ruimtelijk beeld op. Dit is denkbeeldig en alleen maar gecreëerd door de geest om een begrip te krijgen van de werking. Het idee van ruimte is dus een illusie, net zo is het gesteld met tijd, dit is een creatie van de geest om momentele veranderingen in het nu te begrijpen, het denken doet dit door de

De vraag: 'Wie ben ik?' Dit is een vraag die de mensheid al stelt sinds ze zich bewust is van zichzelf. Hoe ontstaat een dergelijke vraag? het antwoord wijst in de richting van wat we zelfreflectie noemen. Wat is dit en hoe werkt dit. In deze blog probeer ik een richting van een antwoord te vinden. Wat is dit 'zelf'? Wanneer je een persoon vraagt wat is 'zelf' krijg je vaak een gepersonaliseerd antwoord in de trant van: ' dit ben ik (wijzend naar zijn lichaam) en ik heb A, B en C gestudeerd en ben getrouwd enz. ' wanneer je doorvraagt op zulke omschrijvingen met bijvoorbeeld een vraag als: ' als je nu al die opgenoemde (externe) zaken eens weglaat in de omschrijving van zelf, wat ben jij dan? ' Sommige mensen weten dan geen antwoord te geven, andere zeggen: ' ik ben deze verzameling gedachten en indrukken ' ook dat is een omschrijving van iets wat nog niet geduid is. In een vraag op deze reactie als: ' wat is de waarnemer va

Alleen de notie ' ik ben ' is absolute realiteit, al het overige is feitelijk onkenbaar. Onze notie van objecten en wezens zijn louter interpretaties van ' zijn ', andere vormen van ' ik ben ' die wij proberen te vangen in concepten en ideeën. Datgene wat zo voor de hand ligt: ' bewust zijn van... ' is het meest onvoorstelbare wat wij ons kunnen voorstellen. Dit is een 'contradictie in terminis'  Of om het anders te verwoorden: ' wij zijn, in prachtige onvoorstelbaarheid van een geheel bestaan op zichzelf, gewaar en in haar notie hiervan verbonden met alles ' Een zelf wat zichzelf voorstelt, dat is de essentie van bestaan. In de illusie van afgescheidenheid (ik en jij) bestaan ik en jij om te ervaren dat ik en jij afscheidingen zijn. Wanneer je over de grens van afgescheiden bestaan heen stapt zal je zien dat alles één is, in één is geen ervaren mogelijk. Dualiteit schept creatie, creatie zal nooit één zijn en hier alti