Alles is totale ervaring

Deze woorden zijn allen getypt in een andere staat van bewustzijn.

Waarom zou ik proberen te verwoorden wat ik nu voel, wat zo ver wel ligt van denken en tegelijkertijd mee verweven is. Het is een grote zee van dynamiek, zich constant aan het veranderen en in sync met mijn eigen lichaam (vooral de ademhaling)

Het is een wereld van ervaren die voorbij de ervaring van alledag ligt. Het is deze ervaring van alledag die vlak, dimensieloos schijnbaar vast en bewegingloos is die dat helemaal niet is. Het is de geest die zo vast zit in zijn overtuigingen die deze schijnbare realiteit opwerpt 

Terwijl ik deze woorden schrijf beweeg ik mee met de oceaan van zijn, constant in beweging en manifesterend.

Het wordt almaar moeilijker om deze

Concentratie vast te houden en ik laat hem dus hierbij los.... 

In deze staat ben je alleen maar, je stroomt met alles mee en je hebt er geen mening over het voelt oké en als mijn wezen zelf. Dit gaat veel verder dan een stevige alcohol roes, het is vrijwel hetzelfde als ayahuasca.

Mijn lichaam is mijn expressie

Doordat alles in een verhoogde staat van zijn ervaren wordt ontdek je ook lijflijk de vergankelijkheid van deze dimensie. Intentie en intensief beginnen nu verwantschappen te vertonen die ik voorheen niet zag. Alles is (zo afgezaagd) een kwestie van perspectief en als je perspectief een hele andere is dan die van een ander kan je niet oordelen over die ander. Je zal altijd eerst met die ander moeten 'levellen' (hoe anders is de betekenis voor me nu 😳) voordat je met elkaar zinnig over iets kan praten. Al het ander is feitelijk van je af praten-, bijten enz. 

Ik merk nu ook dat het niveau van creëeren en de creatie veel dichter bij elkaar liggen. De hele manier van elkaar benaderen is totaal anders. Op dit level (waar ik me nu bevind) is alles liefde en verbondenheid, haat en afduwen en al die dingen zijn totaal irrelevant en sterven uit. Alleen het verbindende blijft zich manifesteren  het verbindende is uiteindelijk de bron. Verbinden is doorleven in alle mogelijke zinnen van het woord (en laat deze nog even na-resoneren) 

Geest wil zich elke keer uit het moment trekken want geest wil 'stilgeworden moment' worden, een contradictie in termen want .... 😀😀😀😀 zie je !!

Je realiseert je dat je het grootste deel van je leven je 'dingen' van jezelf negeert. Je denkt er letterlijk en figuurlijk niet meer aan, je realiseert je dat je maar fragmentarisch hebt geleefd, ergens half beseffend dat je hele delen van jezelf negeert, of nog erger (als je het jezelf wil aantrekken!!! 😡) hebt willen vernietigen, je wil dat niet zijn!!!! Het is totale waanzin om zo te denken maar je kan die waanzin alleen zien wanneer je daar boven staat. Hoe je daar komt is van geen enkele importantie (een ding waar het ego zich zo graag mee streelt) maar dat je er komt doet er toe.

De mens is wat die van zichzelf maakt en het denken is ook een manier van maken. Zolang wij onszelf vereenzelvigen met alle dingen die we van onszelf kunnen denken is de mensheid als zodanig verloren voor zichzelf, laat dat laatste duidelijk weerklinken!

Wij moeten onszelf hervinden, terugvinden door alle onzinnigheid waarmee wij onszelf hebben bekleed. Wij zullen de verantwoordelijkheid voor onszelf moet claimen en daarmee uitdrukking geven aan jezelf serieus nemen.