Mijn plaats in de realiteit

De enige zinnige manier voor een mens om te leven in volle tevredenheid is te leven met de notie 'ik ben'

Ik ben in de realiteit lichamelijk aanwezig, dit lichamelijke aanwezig zijn moet in de ruimste zin van het woord worden opgevat als in de manier waarop het lichaam wordt gezien in de Hindoestaanse wereldvisie. deze blog gaat in op de rol van het lichaam in het ontplooien van je 'zelf' en het ontvouwen van je leven.

Mijn lichaam is mijn speelsteen

Hier aanwezig zijn is lichamelijk aanwezig zijn en je dit realiseren, tevens betekent dit lichamelijke existeren een totale aandacht hebben voor je hoedanigheid die je hebt. Deze hoedanigheid is jouw eigen keuze om zo te zijn, de keuze heb je gemaakt door je manier van leven en er zijn. Jij drukt je uit op jouw manier en hebt effect op de realiteit die jou precies teruggeeft wat je nodig hebt om je te ontwikkelen tot datgeen jij wil zijn. Worden is hier een proces van nu zo tot een ander moment zo zijn. De zo zijn die je voor ogen hebt is een ontwikkelingsproces waarbij je jezelf inzet als verandering. Jij bent de speelsteen van je leven wat op zijn beurt een spel is in de oneindige oceaan van creativiteit die nooit opdroogt en altijd is. Om een speelsteen te zijn is het van belang dat je inziet dat alle concepten die je van-, en over jezelf hebt ballast zijn en onnodig de ontwikkeling vertraagd. 

Aandacht en inzet

Volledige aandacht voor het nu en je effect welke je daar op hebt is een vereiste voor ontplooiing, hoe groter je aanwezigheid in de tegenwoordige tijd zonder allerlei lijntjes naar illusionaire vastigheden als conceptuele veiligheid, vastigheid en emotionele gebondenheid, des te beter je kan ervaren wat jouw effect van existeren is op de realiteit. Het is dit spel wat je hier op aarde heeft neergezet om uitgespeeld te worden. Inzet is je vorm, uitkomst is de ervaring die je opdoet.

Wat is dat zelfbeeld?

Wie ik ben is niet te begrijpen, begrip van... (het zelfbeeld) is een mentale afbeelding van de realiteit en daarmee niet datgene wat wordt afgebeeld.

Pas wanneer je de beweging van het denken leert herkennen kun je de beweging gade slaan en er van leren.

Anker

Mijn lichaam is het anker in de realiteit, het drukt me met de neus op de feiten en is onontkoombaar. Leren accepteren dat je lichamelijkheid je wat wil vertellen en je via je lichaam de realiteit kan leren ervaren en kennen is een proces waarbij je eerst al je veronderstellingen en concepten rondom je identiteit moet leren doorzien en laten zijn voor wat ze zijn (net als met het denken zelf zal je nooit ontkomen aan de bewegingen van het denken, acceptatie of berusting is de enige weg naar loskomen van al je krampachtige pogingen te realiteit vast te pakken)

Nadat je hebt leren doorzien hoe wij onszelf 'vastdenken' kun je leren ervaren en leven naar volle tevredenheid en zal je ontdekken dat het leven een beweging is in een paar dimensies, ervaren vanuit een punt wat je lichaam is. Je zal dan ontdekken dat je de realiteit kan vormgeven door middel van je intenties. 

Ongelooflijk kwetsbaar, ongelooflijk krachtig

Ik vind het een heerlijk geruststellende gedachte: 'de hele wereld reflecteert in jou  en mij want wij zijn een afspiegeling van de realiteit. Ons bestaan is een piepklein moment in de eeuwigheid welke zo (on)betekenend is als jij er zelf aan geeft. Wees die betekenis!'