Verhalen vertellers, dat zijn we
Onze vermeende identiteit is een bundel van energie welke bijeen is gezet door de intentie 'te zijn'.
Wanneer deze bundel energie op elkaar inwerkt en uiteindelijk een wezen zoals wij zijn constitueert,
ontstaan processen waaronder gedachten.
De bron van de intentie (het absolute) transformeert door deze vorm (de bundel energie die we op een manier zijn) tot een bewustzijn van...
Wij zijn verhalen vertellers van gebeurtenissen en met elk verhaal bekrachtigen, wij de illusie van
zelfbewust wezen.
In wezen zijn wij allen een manifestatie van het absolute en hebben we geen afgescheiden bestaan, dat is eenvoudigweg onmogelijk, we zouden dan ophouden te bestaan.
Alle problemen in de wereld zijn ontstaan door vastgehouden concepten over de werkelijkheid zonder in acht te nemen dat wij allen zuivere dynamiek zijn, zuivere potentie; dan weer zich manifesterend in vorm, dan weer vervliegend als lucht.
Kortom: wij zijn verhalen vertellers van ons zelf
Wat is de consequentie van deze realisatie? Wij vertellen continue verhalen, die vertellen we aan onszelf, aan anderen om ons heen en aan de realiteit waarin wij ons begeven.
Het is dus werkelijk waar dat wij onze werkelijkheid construeren met onze intenties, gedachten zijn hier de afgeleide producten van.
Verhalen vertellen we om voor ons besef van 'hier zijn' zin en betekenis te geven. verhalen hebben dus hun eigen functie te rechtvaardigen- en zaken voor onszelf acceptabel te maken.
Wanneer je weet dat je verhalen een product zijn van 'hier zijn' (in het NU) kun je gaan inzien dat je leven een aaneenschakeling is van gebeurtenissen waarbij wij wel het besef hebben deze te ervaren, maar waarbij we niet snappen hoe en waarom we dit doen.
Uiteindelijk zijn onze verhalen net als de vragen die we als kind aan onze ouders stelden: we hebben geen idee waarom we hier zijn maar we zijn hier, doen van alles en willen dan na afloop begrijpen wat we hebben gedaan.
Wanneer deze bundel energie op elkaar inwerkt en uiteindelijk een wezen zoals wij zijn constitueert,
ontstaan processen waaronder gedachten.
De bron van de intentie (het absolute) transformeert door deze vorm (de bundel energie die we op een manier zijn) tot een bewustzijn van...
Wij zijn verhalen vertellers van gebeurtenissen en met elk verhaal bekrachtigen, wij de illusie van
zelfbewust wezen.
In wezen zijn wij allen een manifestatie van het absolute en hebben we geen afgescheiden bestaan, dat is eenvoudigweg onmogelijk, we zouden dan ophouden te bestaan.
Alle problemen in de wereld zijn ontstaan door vastgehouden concepten over de werkelijkheid zonder in acht te nemen dat wij allen zuivere dynamiek zijn, zuivere potentie; dan weer zich manifesterend in vorm, dan weer vervliegend als lucht.
Kortom: wij zijn verhalen vertellers van ons zelf
Wat is de consequentie van deze realisatie? Wij vertellen continue verhalen, die vertellen we aan onszelf, aan anderen om ons heen en aan de realiteit waarin wij ons begeven.
Het is dus werkelijk waar dat wij onze werkelijkheid construeren met onze intenties, gedachten zijn hier de afgeleide producten van.
Verhalen vertellen we om voor ons besef van 'hier zijn' zin en betekenis te geven. verhalen hebben dus hun eigen functie te rechtvaardigen- en zaken voor onszelf acceptabel te maken.
Wanneer je weet dat je verhalen een product zijn van 'hier zijn' (in het NU) kun je gaan inzien dat je leven een aaneenschakeling is van gebeurtenissen waarbij wij wel het besef hebben deze te ervaren, maar waarbij we niet snappen hoe en waarom we dit doen.
Uiteindelijk zijn onze verhalen net als de vragen die we als kind aan onze ouders stelden: we hebben geen idee waarom we hier zijn maar we zijn hier, doen van alles en willen dan na afloop begrijpen wat we hebben gedaan.
Reacties
Een reactie posten