Digitale holbewoners

Een van de grootste misvattingen welke ik bijna dagelijks meemaak is die waarbij de veronderstelling naar boven komt dat een ander iets van je wil- of moet hebben. Veelal uitgedrukt als: "wat moet jij van mij!" Deze veronderstelling is geworteld in de diepe overtuiging van binnen (vele) mensen dat 'ik een afgescheiden individu ben van jou' en dat 'ik alleen nu lichamelijk leef van mijn geboorte tot mijn dood'.

Dat er niets anders bestaat dan deze materiële werkelijkheid en dat het najagen van eigen gewin een van de geoorloofde consequenties daarvan is.

Het geloof in deze vorm van bestaan wordt bevestigd door vele meningen van anderen en door vele wetenschappelijke onderzoeken die dit oordeel lijken te bevestigen. Mensen worden door de hedendaagse media ook overspoeld door informatie die veelal de negatieve aspecten van onze samenleving lijken te benadrukken. Sommige informatie kanalen lijken in mijn ogen doorspekt van deze nadruk op sensatie en angst.

De gevolgen van deze manier van in het leven staan zijn ook duidelijk zichtbaar. Het denken in termen van 'die ander moet wat van mij' heeft zijn weerslag op de wijze waarom mensen anderen tegemoet treden. Op straat herken ik al snel de mensen die een dergelijke levenswijze zich eigen hebben gemaakt. Het zijn de mensen die vooral naar beneden kijken en en een strak of soms zuur gezicht recht vooruit lopen, niemand zien en ook niemand groeten. Gelukkig zijn er ook mensen die wel met open ogen in het leven staan. Dit zijn degenen die omhoog kijken-, anderen opmerken en deze vriendelijk groeten.

Wij mensen leven tegenwoordig ook met de digitale realiteit van het internet en door  computer gegenereerde realiteiten in de vorm van VR werelden en games. Ook in deze wereld heerst er een grote mate van wantrouwen jegens anderen. Zie welke hoge vlucht de beveiligingsmaatregelen in de digitale wereld hebben genomen. Er worden miljarden dollars en euro's gepompt in 'security' Het lijkt tegenwoordig zelf geoorloofd om eerst een ander te beschuldigen van egoïsme en zelfverrijking totdat het tegendeel bewezen is, en dat laatste wordt steeds lastiger omdat men elke misstap, hoe klein dan ook, direct ziet als een bevestiging van dit vermoeden.

Hacken van andere netwerken en computer systemen heeft tegenwoordig zelfs een 'ethische' component in de vorm van ethical hackers...

De oorzaken van deze manier van denken moeten gezocht worden in de wijze waarop mensen hun wereld vormgeven. het is een gevolg van een manier van denken die in onze cultuur van heden ten dage diep geworteld is. dit denken uit zich in de vorm van “wat moet je van mij” en wordt al heel vroeg met de spreekwoordelijke paplepel ingegoten in het denken van velen.

Onze op consumptie gerichte maatschappij draagt hier wezenlijk aan bij.

Doordat wij mensen tegenwoordig een leven hebben waarbij we niet meer bang hoeven te zijn voor zaken die onze voorouders wel moesten trotseren. hebben wij een dusdanig niveau van welvaart bereikt dat wij tegenwoordig al bij het minste of geringste afwijking van die standaard schrikken of zelfs bang worden. we zijn, om het zo maar eens te stellen, op een dusdanige manier het contact met de realiteit kwijtgeraakt dat tegenwoordig elke afwijking van deze standaard als bedreigend wordt gezien, een zienswijze die op zijn minst opmerkelijk genoemd mag worden.

Het gevolg is dat velen zich nestelen in een virtuele realiteit, een cocon waar men steeds minder vaak uit treed, hooguit om wat boodschappen te doen, maar zelfs die kunnen we tegenwoordig online doen en hoeven we ons veilige en gerieflijke omgevingstje niet meer uit.

Allerlei vormen van ziekten en afwijkingen steken hiermee de kop op en samenleven met een ander wordt hierbij ook steeds lastiger. die ander wil de hele tijd wat van je, dat wil ik niet, weet je wat? ik ga wel bij je weg, dan heb ik geen last meer van je.

We lijken wel een stelletje digitale holbewoners!