Veronderstellingen
De kracht van veronderstellingen
Wanneer wij buiten lopen op straat en we zien mensen, dan veronderstellen we echt niet dat daar misschien AI's (Artificiële Intelligentie) tussen lopen. We veronderstellen dat iedereen die daar loopt menselijk is, leeft en bekend is met de leefwereld zoals wij die met zijn allen hebben bedacht (geleerd vanuit je opvoeding of op school) is het niet best gek dat we met zijn alleen een enorme angst hebben voor al het slechte in de wereld (al die zaken die wij als slecht benoemen zoals misdaan, cybercrime etc.) terwijl wij gewoon met zijn alleen op deze aarde rondlopen zonder dat we weten of er überhaupt AI's buiten rond lopen.
Eigenlijk kan ik gewoon heel AI verhaal er uit laten, want wie weet wie of wat al die mensen daar buiten allemaal zijn? Misschien zijn er wel vermomde buitenaardsen bij! Wie zou het zeggen. Als ze echt goed vermomd zijn zouden wij dat van de buitenkant niet kunnen weten.
Dus de hele hamvraag komt hier op neer: waarom vertrouwen we wel onbewust de gehele buitenwereld en wantrouwen we onze slechte binnenwereld?
Hoezo hoor ik je zeggen? Ja zeg ik, want is het niet zo dat al die ideeën over de slechte kanten van de mensheid gewoonweg dingen zijn die in ons hoofd zitten?, zijn het niet gedachten in de vorm van overtuigingen waar wij waarheidsgehalte aan geven? Bestaat zoiets als diefstal wat je concreet kan aanraken? Of een beroving die je op kan pakken en in een doosje kan stoppen?
Dus is het, om terug te keren tot de veronderstellingen, niet heel vreemd dat wij bepaalde denkbeelden als slecht en anderen als goed aanmerken? Hoezo hoor ik je weer zeggen? Ja zeg ik want zijn al die mensen daar buiten zijn niet alleen maar representaties in ons hoofd afkomstig van ons waarneming apparaat (zintuigen) en van ons geheugen? Zijn al die anderen die we 'buiten ons' menen te zien echt daar? En zo ja hoe komen die daar?
Hoe goed kennen wij dus onszelf? Menen wij iets te begrijpen van onszelf en onze leefomgeving?
Wat zijn dan die veronderstellingen? Zijn het niet louter handvaten en wegwijzers in een onbekend terrein die wij daar hebben neergezet om ons leven en hoe we dat leven ervaren in een omgeving vorm en houvast te geven?
Wellicht is het idee van een vooronderstelling nog niet eens zo'n vreemde creatie van ons brein!
Wanneer wij buiten lopen op straat en we zien mensen, dan veronderstellen we echt niet dat daar misschien AI's (Artificiële Intelligentie) tussen lopen. We veronderstellen dat iedereen die daar loopt menselijk is, leeft en bekend is met de leefwereld zoals wij die met zijn allen hebben bedacht (geleerd vanuit je opvoeding of op school) is het niet best gek dat we met zijn alleen een enorme angst hebben voor al het slechte in de wereld (al die zaken die wij als slecht benoemen zoals misdaan, cybercrime etc.) terwijl wij gewoon met zijn alleen op deze aarde rondlopen zonder dat we weten of er überhaupt AI's buiten rond lopen.
Eigenlijk kan ik gewoon heel AI verhaal er uit laten, want wie weet wie of wat al die mensen daar buiten allemaal zijn? Misschien zijn er wel vermomde buitenaardsen bij! Wie zou het zeggen. Als ze echt goed vermomd zijn zouden wij dat van de buitenkant niet kunnen weten.
Dus de hele hamvraag komt hier op neer: waarom vertrouwen we wel onbewust de gehele buitenwereld en wantrouwen we onze slechte binnenwereld?
Hoezo hoor ik je zeggen? Ja zeg ik, want is het niet zo dat al die ideeën over de slechte kanten van de mensheid gewoonweg dingen zijn die in ons hoofd zitten?, zijn het niet gedachten in de vorm van overtuigingen waar wij waarheidsgehalte aan geven? Bestaat zoiets als diefstal wat je concreet kan aanraken? Of een beroving die je op kan pakken en in een doosje kan stoppen?
Dus is het, om terug te keren tot de veronderstellingen, niet heel vreemd dat wij bepaalde denkbeelden als slecht en anderen als goed aanmerken? Hoezo hoor ik je weer zeggen? Ja zeg ik want zijn al die mensen daar buiten zijn niet alleen maar representaties in ons hoofd afkomstig van ons waarneming apparaat (zintuigen) en van ons geheugen? Zijn al die anderen die we 'buiten ons' menen te zien echt daar? En zo ja hoe komen die daar?
Hoe goed kennen wij dus onszelf? Menen wij iets te begrijpen van onszelf en onze leefomgeving?
Wat zijn dan die veronderstellingen? Zijn het niet louter handvaten en wegwijzers in een onbekend terrein die wij daar hebben neergezet om ons leven en hoe we dat leven ervaren in een omgeving vorm en houvast te geven?
Wellicht is het idee van een vooronderstelling nog niet eens zo'n vreemde creatie van ons brein!
Reacties
Een reactie posten